آنفولانزا یا آنفولانزای فصلی، یک عفونت ویروسی است که بر مجاری تنفسی تأثیر می‌گذارد. در حالی که اکثر افراد طی دو هفته از بیماری آنفولانزا جان سالم به در می‌برند، اما این عفونت گاهی منجر به مشکلات جدی‌تر می‌شود. اگر مشکوک به آنفولانزا هستید، با پزشک خود مشورت کنید. تشخیص درست و درمان اولیه پزشکی می‌تواند به شما در بهبودی سریع‌تر کمک کند و خطر عفونت‌های ثانویه را کاهش دهد.
بخش اول تشخیص پزشکی
1. اگر فکر می‌کنید آنفولانزا دارید به پزشک مراجعه کنید
به محض اینکه علائم آنفولانزا را مشاهده کردید، یک قرار ملاقات با پزشک خود بگذارید. تا آنجا که می‌توانید در مورد علائم خود صحبت کنید، از جمله: زمان شروع و شدت آن. پزشک شما ممکن است از شما بپرسد که آیا شما دارویی را برای کنترل علائم خود مصرف می‌کنید یا خیر.
- احتمالاً پزشک شما برای تست علائم حیاتی شما و بررسی علائم آنفلوانزا، معاینه فیزیکی انجام دهد.
- از آنجا که آنفولانزا برای افراد در معرض خطر بسیار مسری و بالقوه خطرناک است، پزشک شما ممکن است از شما بخواهد در حالی که سایر بیماران در اتاق انتظار هستند ماسک بر روی بینی و دهان خود قرار دهید. همچنین، ضد عفونی کننده دست را برای مواقعی که قادر به شستن دست‌های خود نیستید، از جمله پس از فین کردن بینی خود و انداختن دستمال به داخل سطل زباله در اتاق انتظار استفاده کنید.
- اگر نمی‌توانید بلافاصله با پزشک معالج خود ملاقات کنید، در اسرع وقت به یک کلینیک مراقبت‌های اورژانسی مراجعه کنید.
2. در صورت توصیه پزشک یک تست آنفولانزا انجام دهید
برای اطمینان از ابتلا به آنفولانزا، پزشک ممکن است تست سریع تشخیص آنفولانزا را انجام دهد. این تست شامل برداشتن مخاط بینی یا گلو با یک گوش پاک‌کن است. نتایج، معمولاً در حدود 15 دقیقه آماده می‌شود.
- تست سریع آنفلوانزا قطعی نیست. ممکن است به شما بگوید که مبتلا به آنفولانزا هستید اما به شما نمی‌گوید چه نوع آنفولانزایی دارید. پزشک ممکن است تصمیم بگیرد براساس علائم شما آنفولانزا را درمان کند، حتی اگر نتیجه آزمایش منفی باشد.
- در صورت لزوم، پزشک شما ممکن است شما را به آزمایشگاهی که در آن روش‌های تست حساس‌تری در دسترس است، ارجاع دهد. این آزمایش به پزشک شما نوع آنفولانزا را می‌گوید تا بتواند داروی مناسبی برای درمان آن تجویز کند.
3. دستورالعمل‌های مراقبت پزشکی را با دقت دنبال کنید
اگر تست شما برای آنفولانزا مثبت است و یا اگر پزشک بر اساس علائم شما به آنفولانزا شک دارد، احتمالاً استراحت در رختخواب و نوشیدن مایعات زیاد را به شما توصیه می‌کند. پزشک ممکن است استفاده از داروهای بدون نسخه مانند استامینوفن (Tylenol) یا ایبوپروفن (Advil) را برای کنترل تب و دردهای شما تجویز کند. اگر فشار شدید داشته باشید و یا در معرض خطر عوارض آن باشید، پزشک ممکن است داروی ضدویروسی (آنتی ویروس) نیز برای شما تجویز کند. با این حال، داروهای ضدویروسی تنها در صورتی که در طی چند روز اول علائم ظاهر شوند، برای آنفولانزای ویروسی و ذات‌الریه (سینه پهلو) مفید هستند.
- متداول‌ترین داروهای ضدویروسی که برای آنفولانزا تجویز می‌شوند عبارتند از: اوسلتامیویر (oseltamivir) و زانامیویر (zanamivir). اوسلتامیویر خوراکی است، در حالی که زانامیویر یک داروی استنشاقی است.
- اگر علائم شما پس از گذشت چند روز بهبود نیافت، برگشت و یا بدتر شد، به پزشک خود مراجعه کنید.
بخش دوم شناخت علائم آنفلوانزا
1. تب شدید و ناگهانی را بررسی کنید
اگر به طور ناگهانی تب 100.4 درجه فارنهایت (38 درجه سانتیگراد) یا بالاتر دارید، ممکن است آنفولانزا داشته باشید. تب ممکن است با لرز و یا تعریق همراه باشد.
- سرماخوردگی همچنین می‌تواند باعث بروز تب شود، اما تب کاهش می‌یابد و ممکن است پس از وجود علائم دیگر (مانند گلودرد یا آبریزش بینی) به مدت 1 یا 2 روز شروع شود.
2. مراقب دردها باشید
آنفولانزا، اغلب باعث درد یا سفتی در مفاصل و ماهیچه‌ها می‌شود. ممکن است این دردها را بیشتر در بازوها، شانه‌ها، پاها و پشت خود احساس کنید. آنفولانزا همچنین می‌تواند باعث سردردهای شدید شود.
- با بروز آنفولانزا، این دردها ناگهان شروع می‌شوند و بسیار شدیدتر از آن چیزی هستند که از سرماخوردگی انتظار می‌رود.
3. به دنبال علائم تنفسی بگردید
آنفولانزا یک بیماری تنفسی است، بنابراین ممکن است متوجه تاثیرات ریوی، بینی و گلودرد شوید. علائمی مانند احتقان بینی، سرفه خشک و گلودرد را بررسی کنید.
- سرفه‌ای که همراه آنفولانزا است به طور معمول شدیدتر از سرفه‌ای است که همراه با سرماخوردگی است. سرفه ناشی از سرماخوردگی نیز باعث ایجاد خلط آبکی و شفاف خواهد شد، در حالی که سرفه ناشی از آنفولانزا، باعث ایجاد خلط زرد یا سبز ضخیم خواهد شد.
- در حالی که آنفولانزا ممکن است باعث گرفتگی بینی شود، احتمال ترشح آبکی مداوم که با سرماخوردگی همراه است بسیار کمتر مشاهده می‌شود.
4. به خستگی و ضعف توجه کنید
آنفولانزا اغلب باعث می‌شود که کاملا احساس خستگی کنید. ممکن است خارج شدن از رختخواب یا تمرکز روی کارهای ساده برایتان مشکل باشد. همچنین ممکن است عضلات شما، احساس ضعف یا لرزش کنند.
- به طور معمول، خستگی یکی از ماندگارترین علائم آنفولانزا است. ممکن است به مدت ۲ یا چند هفته پس از شروع علائم، احساس خستگی و ضعف کنید.
5. به اسهال یا استفراغ توجه کنید
گرچه آنفلوانزا همان "آنفولانزای معده" نیست، اما گاهی اوقات می‌تواند باعث بروز علائم در دستگاه گوارش شود. اگر حالت تهوع، اسهال یا استفراغ به همراه سایر علائم آنفولانزا (مانند تب، درد و سرفه) دارید، ممکن است آنفولانزا داشته باشید.
- اسهال و استفراغ با آنفولانزا در كودكان شایع‌تر است، اما بزرگسالان نیز ممكن است گاهی اوقات این علائم را تجربه كنند. با این حال، کودکان به ویژه کودکان خردسال این عوارض جانبی را سریع‌تر از بزرگسالان تجربه می‌کنند.
6. بلافاصله پس از بروز علائم شدید، مراقبت‌های پزشکی را دریافت کنید
آنفولانزا ممکن است گاهی اوقات موجب عوارض جدی از جمله ذات‌الریه و دیگر عفونت‌های ثانویه شود. کودکان زیر 5 سال، بزرگسالان بالای 65 سال، افراد مبتلا به بیماری‌های مزمن و زنان باردار به ویژه در معرض این خطر قرار دارند. در صورت مشاهده علائمی مانند علائم زیر، مراقبت‌های پزشکی را دریافت کنید:
- نفس کشیدن سریع یا تند
- گیجی یا بی‌حالی شدید
- احساس درد یا فشار در قفسه سینه یا شکم
- تب همراه با خارش پوستی
- علائم آنفلوانزا که بهبود می‌یابد، بر می‌گردد و یا بدتر می‌شود، به خصوص سرفه یا تب
بیشتر بخوانید: چگونه دردهای ناشی از آنفولانزا را کاهش دهیم
